Niepokoi Cię picie własne lub kogoś bliskiego? Zadajesz sobie pytanie, czy to już jest moment, w którym warto poszukać pomocy specjalisty?

Kiedy warto zacząć szukać pomocy terapeuty uzależnień:

• jeśli alkohol staje się dla Ciebie najskuteczniejszym sposobem radzenia sobie z emocjami – pozwala skutecznie rozładować napięcia po ciężkim dniu, dodaje odwagi przed stresującym zadaniem, skutecznie rozwiewa smutki
• gdy zaczynasz mieć wrażenie, że bliskie Ci osoby, stają się PRZEWRAŻLIWIONE na punkcie Twojego picia
• zdajesz sobie sprawę, że pijesz za dużo i jest to źródłem niektórych problemów z jakimi się borykasz
• myślisz, że warto by to zmienić ale próby jakie do tej pory podejmowałeś/aś okazały się nieskuteczne

Szukasz pomocy dla bliskiej osoby? Ani groźby, ani prośby nie działają, gdy problem bliskiej osoby wiąże się z uzależnieniem.

Alkohol, narkotyki, leki, hazard, Internet itd., wciągają bliską Ci osobę? Sprawiają, że odsuwa się od tych, którzy ją kochają? Uzależnienie sprawia, że wszystko wymyka się spod kontroli, a całe życie zaczyna się kręcić w kółko, wokół tej jednej tylko sprawy? Ty próbujesz zapanować nad tym wszystkim, próbujesz zachować jeszcze przynajmniej pozory normalności?

Chcesz zapanować i skontrolować coś, wobec czego tak naprawdę jesteś bezsilny/na, ale przyznanie się do tego budzi w Tobie lęk? Wolisz wierzyć, że masz jakiś wpływ? Spalasz się w poszukiwaniu odpowiedzi, „co jeszcze mogę zrobić?”.

Paradoksalnie twoje zaangażowanie pogłębia problem. Twoje staranie, żeby było normalnie pozwalają uzależnionej osobie wierzyć, że JEST normalnie. Wtedy słyszysz, że to Ty „przesadzasz i czepiasz się”. Zaczynasz powoli mieć wątpliwości, czy rzeczywiście z Tobą jest wszystko w porządku. Im dłużej to trwa, tym jest Ci trudniej. Coraz częściej przeżywasz gwałtowne zmiany nastroju, stany lękowe i depresyjne, napięcie i stan ciągłego „pogotowia emocjonalnego”, zamęt uczuciowy.

Terapia pomaga to uporządkować.

Terapia współuzależnienia pozwala na stopniowe uwolnienie intelektualne (myśli), emocjonalne i fizyczne od niezdrowych (i często bolesnych) ingerencji w życie i obowiązki innej osoby oraz problemów, których nie jesteśmy w stanie rozwiązać.

Oderwanie się oznacza:

• koncentrację na swoim życiu i staraniu przeżycia go jak najlepiej.
• ustalenie, co można zmienić, a czego nie i rezygnacji z rzeczy niemożliwych.
• pozwoleniu bliskim na ponoszeniu konsekwencji ich zachowań. Pozwoleniu innym na bycie sobą, danie im możliwości decydowania o sobie, pozwoleniu im na dorosłość.
• Życiu „tu i teraz” – koncentracji na dniu dzisiejszym i jak najlepszym wykorzystaniu go.
• zaakceptowaniu rzeczywistości i pogodzeniu się z faktami, a jednocześnie na przyznaniu sobie prawa do cieszenia się życiem, mimo nierozwiązanych problemów.
• podejmowaniu przemyślanych decyzji o tym jak okazywać swoją miłość i rozwiązywać problemy, wybieraniu tego, co naprawdę pomaga.

Konsekwencje oderwania:

• odzyskanie spokoju i pogody ducha, zdolności ofiarowywania i przyjmowania miłości w sposób wzbogacający i dający siły
• swoboda decyzji i możliwości znajdowania rzeczywistości rozwiązań
• odnalezienie możliwości życia własnym życiem, bez brania na siebie winy, czy odpowiedzialności za kłopoty innych
• czasem skłania bliskich, by zaczęli sami rozwiązywać swoje problemy

Kim są DDA?

Dorosłe Dziecko Alkoholika to osoba, która dorastała w rodzinie, w której jedno z rodziców lub oboje nadużywali alkoholu, a także wprowadzali do życia rodzinnego inny rodzaj destrukcji (przemoc, hazard, choroba psychiczna, narkotyki i in.). Destrukcja ta spowodowała specyficzny rodzaj przystosowania się do trudnej sytuacji i z dzieciństwa przeniosła się w życie dorosłe.

Jeśli:

• masz trudności z przeprowadzeniem swoich zamiarów do końca,
• masz kłopoty z przeżywaniem radości i z zabawą,
• traktujesz siebie bardzo poważnie,
• masz trudności z nawiązywaniem bliskich kontaktów i okazywaniem uczuć,
• bezustannie poszukujesz potwierdzenia i uznania,
• jesteś nadmiernie odpowiedzialny/a albo całkowicie nieodpowiedzialny/a,
• czujesz się winny/a, stając w obronie własnych potrzeb, i często ustępujesz innym,
• boisz się ludzi, zwłaszcza przedstawicieli wszelkiego rodzaju władzy i zwierzchników,
• boisz się cudzego gniewu i awantur,
• bardzo boisz się porzucenia i utraty,

Psychoterapia grupowa DDA – dla dorosłych, którzy wychowywali się w rodzinach, gdzie problemem było nadużywanie alkoholu przez kogoś z dorosłych daje szansę na satysfakcjonującą dorosłość i rozstanie się z bagażem trudnego dzieciństwa – może być zakończeniem wojny i poprzestaniem odbierania teraźniejszości przez pryzmat przeszłości.

Chcesz być nieustannie na wysokich obrotach, być skutecznym i wciąż odnosić sukcesy. A potem dobrze się bawić i mieć poczucie bycia w środku wydarzeń. Jednocześnie boisz się swojej słabości, porażki, tego, że coś przejdzie obok.

Starasz się za wszelką cenę, nie dopuścić do tego, a wszelkiego rodzaju psychostymulanty mają Ci w tym pomagać. Już pewnie wiesz, że droga na skróty ma swoje ograniczenia. Że coś co ma dawać energię w dłuższej perspektywie czasowej ją zabiera.

Inne środki działają podobnie – błogi spokój czy radosna zabawa i luz ustępują miejsca stanom lękowym, zniechęceniu, poczuciu bezsensu. Relacje z innymi ludźmi wypełnia pustka i konflikty.

Jeśli, obserwujesz u siebie lub bliskiej Ci osoby Tego rodzaju problemy powiązane z czynnym używaniem substancji psychoaktywnych (amfetamina, kokaina, heroina, marihuana) może to, być sygnał rozwijającego się uzależnienia.

Kiedy warto zacząć szukać pomocy terapeuty uzależnień:

• jeśli zaprzestanie używania środków psychoaktywnych wydaje się bardzo mocno kłopotliwe, bo wiele zależy od stanów, jakie dają (np. od wysokiej energii lub uspokojenia jakie dają)
• gdy zaczynasz mieć wrażenie, że bliskie Ci osoby, stają się PRZEWRAŻLIWIONE na punkcie środków psychoaktywnych i zaczynasz ukrywać się z tym
• zaczynasz myśleć, że powinieneś, swoje zażywanie jakoś ograniczyć lub przerwać ale próby jakie podejmujesz nie są skuteczne w dłuższym czasie

Często zaczyna się bardzo niewinnie. Czujesz rozdrażnienie, zmęczenie, pustkę, wyobcowanie, masz kłopoty ze snem lub coś Cię boli.

Kolorowe reklamy zachęcają do kupowania różnych leków. Liczysz, że tabletki rozwiążą Twój problem. Nie zastanawiasz się nad przyczyną, natomiast chcesz zlikwidować objaw, który Ci doskwiera. Chcesz szybkiego efektu. Nawet czujesz chwilową ulgę.

Z czasem ulga jest coraz mniejsza, więc sięgasz po kolejne dawki. Bywa, że więcej i częściej. Zażywasz zwiększone dawki bez konsultacji lekarskiej, twierdząc, że przepisana przez lekarza jest zbyt mała, bo TY dalej cierpisz.

Z czasem okazuje się, że bez tabletek nie możesz zasnąć i normalnie funkcjonować. Pojawiają się silniejsze objawy, gdy próbujesz odstawić lub zmniejszyć dawki. Nie tego, tak naprawdę oczekiwałeś.

Im więcej grasz:
Tym większy dług
Tym więcej grasz
Tym większy dług
Tym więcej grasz…

Czy znasz to uczucie utknięcia w błędnym kole rosnących długów i nadziei na Wielką Wygraną?

Jesteś w potrzasku, bo jedyne rozwiązanie problemu, jakie przychodzi Ci do głowy, jest jego przyczyną i pogłębia go.

Kłopot w tym, że wciąż wierzysz, mimo już dość dużego doświadczenia z hazardem, że możesz się odegrać, że to tylko kwestia chwili i już z tego wyjdziesz – nie tylko oddasz długi ale jeszcze dobrze zarobisz.

To złudzenie ale trzeba naprawdę dużo stracić aby zacząć w to wierzyć. Tu jest też jeszcze drugie dno i głębszy problem, choć teraz pewnie trudno Ci w to uwierzyć.

Hazard to ucieczka – tak naprawdę z czasem mniej istotne jest czy wygrywasz czy przegrywasz, liczy się Gra.

Dopóki swoją życiową energię zużywasz na przeżywanie grania, na euforie wygranej, pełne napięcia oczekiwanie i rozpacz przegranej, dopóki w centrum Twojego przeżywania jest granie, dotąd wszystko inne jest na drugim planie.

Im dłużej coś pozostaje w cieniu gry, tym mniej jest tego w Twoim życiu, aż w końcu nie wiesz kiedy całkiem zniknie.

Tylko teraz jeszcze o tym nie wiesz, bo masz inny problem w głowie i co innego przykuwa Twoją uwagę: skąd wziąć pieniądze.
Możesz jeszcze raz spróbować odzyskać je na swój ulubiony sposób i kolejny raz sprawdzić, że w tej grze i tak w końcu przegrywasz, a możesz wyjść z tego błędnego koła przegranych nadziei i odzyskać swoje życie.

Jak to zrobić?

Co konkretnie zrobić?

Jakie masz możliwości ruchu teraz, gdy tyle straciłeś?

Przyjdź do nas – opowiedz o swojej sytuacji, pomożemy znaleźć Ci inne niż do tej pory rozwiązania. Każda sytuacja jest inna, każda wymaga poznania osoby, która szuka wyjścia z trudności. Nie ma gotowych, uniwersalnych recept dobrych dla każdego.

Może pojawia Ci się pytanie, po co Ci specjalista psychoterapeuta uzależnień.

Oczywiście, możesz spróbować samodzielnie poradzić sobie z hazardem, ale problem jest głębszy’ niż może się wydawać na pierwszy rzut oka. Tu nie chodzi tylko o pieniądze czy o długi, rzecz leży głębiej w Twoich emocjach. Gra generuje silne emocje, pozwala się huśtać pomiędzy euforią i rozpaczą, niesie ze sobą nadzieję wielkich możliwości, szybkiej i radykalnej odmiany losu. Skutecznie odciąga uwagę od prozy życia i od problemów, które wymagają uwagi.

Można przestać grać, ale poczucie braku i lęk pozostaną. Zaprzestanie gry nie oznacza automatycznie powrotu radości życia. Do tego potrzebna jest głębsza przemiana. Specjalista psychoterapii uzależnień pomoże Ci przełożyć ją na język Twojej codzienności. Zapraszamy na konsultację, na której dowiesz się co możesz zrobić, aby „wyjść z gry” i zacząć żyć.

Potwierdzenia, że jest to naturalna niewinna rzecz, oddzielona od reszty Twojego życia, nie mająca większego wpływu na inne ważne rzeczy w Twoim życiu?

Czy jak dostaniesz to potwierdzenie, to zniknie Twój niepokój związany z nasilającym się przymusem, poczuciem braku wolności i rosną ilością autoerotycznych zachowań?

Nie zniknie – uciszy się może na moment, pocieszysz się tym, że ten czy inny autorytet powie „to normalne dorosłe zachowania”.

W czym problem? W stracie czasu i pieniędzy na pornografię? Czy nie wystarczy po prostu aby dobrze to ukryć i trzymać w tajemnicy?

Twoja decyzja, ale fakt, że zaglądasz na tę stronę pokazuje, że nie będzie Ci łatwo dalej zaprzeczać, że jednak to jest problem, a pornografia i masturbacja nie tylko niszczą Twoje życie seksualne i uczuciowe.

Pornografia nie jest „rozrywką jak każda inna” – niszczy wszelkie relacje intymne i jest formą zdrady. Używając jej oddzielasz swoje potrzeby seksualne od związku w jakim jesteś. Zaczynasz je zaspokajać z pominięciem osoby, z którą żyjesz i to jest właśnie zdrada.
Co więcej osoba ta staje się coraz mniej atrakcyjna dla Ciebie właśnie dlatego, że używasz pornograficznych obrazów do tego, aby czuć podniecenie i zaspokajać swoje potrzeby seksualne.

Nad obrazem jaki tworzysz w głowie masz całkowitą kontrolę, on jest stworzony wyłącznie na potrzeby Twojego zaspokojenia, podczas gdy druga osoba nie tylko daje ale też bierze.

W seksie istotne jest współgranie – równowaga pomiędzy dawaniem i braniem. Nie masz kontroli nad drugą osobą, takiej jak masz nad obrazem w swojej głowie. To co wymyślasz nie zrobi żadnego niewłaściwego ruchu – wirtualna postać jest nastawiona wyłącznie na Twoje potrzeby. Im częściej fundujesz sobie takie doświadczenie tym trudniej będzie Ci z kimś kto nie podlega Twojej woli i kto też czegoś od Ciebie oczekuje. Z drugiej strony utrzymywanie czegokolwiek w tajemnicy, wydzielanie jakiegoś obszaru z całości życia również powoduje poważne komplikacje emocjonalne. Zaczynasz prowadzić podwójne życie – dzielisz swoją energię życiową, osłabiasz wolę i zdolność kierowania sobą. To zaburza bliskie relacje. Utrzymując coś w tajemnicy nie możesz być blisko drugiej osoby – tajemnica zawsze oddala, staje się przeszkodą we wzajemnych relacjach.

Kiedy trzeba kontrolować swój każdy ruch, nie można być spontanicznym i rozluźnionym. Jeśli jest się w dystansie, nie można być blisko.
Jeśli seks staje się dla Ciebie źródłem niepokoju – jeśli z jednej strony myślisz, że trzeba by zmienić swoje nawyki, a z drugiej nie znajdujesz argumentów, które by motywowały Cię do zmiany, umów się z naszym specjalistą, który pomoże Ci rozeznać co jest problemem, co możesz zmienić.

Lęk, może przybierać wiele różnych postaci: fobii, lęku uogólnionego, ataków paniki itp.

Gdy, jest silny lub przewlekły, towarzyszą mu reakcje wegetatywne np. przyspieszony, płytki oddech, przyspieszona akcja serca, mrowienie i drżenia w różnych częściach ciała (ręce, nogi, głowa), zawroty głowy, bóle w klatce piersiowej, lub zaburzenia układu pokarmowego.

Często reakcje organizmu są wyraźniejsze dla przeżywającej je osoby, niż emocje, które je wywołały. Osoba taka, doświadcza dodatkowego lęku związanego z podejrzeniem choroby somatycznej . Warto, wtedy skonsultować się z lekarzem internistą lub lekarzem innej specjalności.

Jeżeli, badania nie wykazują odchyleń od stanu prawidłowego, to wskazuje na podłoże emocjonalnych zaburzeń i konieczna jest w takim przypadku pomoc psychologiczna.

Jeżeli, reakcje organizmu i wywołujący je lęk skojarzone są z określonymi sytuacjami np. wystąpienie publiczne, jazda samochodem, przebywanie w zamkniętych pomieszczeniach itp. pojawia się tendencja do unikania tych sytuacji, co utrudnia lub uniemożliwia normalne funkcjonowanie.

Reakcje unikania nasilają lęk, ponieważ pozbawiają daną osobę, pozytywnych doświadczeń będących źródłem poczucia bezpieczeństwa w tych sytuacjach.

W problemach lękowych skuteczną pomocą jest psychoterapia, czasem wspomagana (przy silnym lęku) farmakoterapią (pomoc lekarza psychiatry).

Leczenie lekami przeciwlękowymi, zawsze powinno odbywać się pod kontrolą lekarza psychiatry, ze względu na możliwe powikłania występujące przy złym doborze dawek, lub rodzaju leków.

Budzisz się rano i zaczynasz zastanawiać się nad tym jaki ma sens wstawanie, a cały dzień wydaje się zadaniem ponad twoje siły. Musisz zmobilizować całą swoją energię życiową do tego by wstać i wykonać naj prostsze czynności.

Twoi bliscy mówią „weź się w garść, przestań rozczulać się nad sobą” odbierając Ci tym resztki woli do życia. W tych momentach czujesz jeszcze wyraźniej, że jest coś z tobą nie tak. Myślisz, że jesteś jedyną osobą na świecie, która wypadła z nurtu życia.

Wszystko toczy się gdzieś obok w przyspieszonym tempie, kompletnie bez sensu. Nie nadążasz za wymaganiami życia. Zastanawiasz się po co dalej żyć i nie znajdujesz sensowej odpowiedzi. Samobójstwo wydaje się jedynym sensownym i dostępnym wyborem. Wycofujesz się do swojego wnętrzna, cierpiąc coraz bardziej.

Im wcześniej zwrócisz się o pomoc do osób, które rozumieją twój stan, tym większa możliwość na poradzenie sobie ze swoim problemem.

Zaburzenia odżywiania (anoreksja – jadłowstręt psychiczny, bulimia – żarłoczność psychiczna, kompulsywne objadanie się)

Jeżeli:

• sprawy jedzenia, odchudzania, wagi ciała stanęły w centrum twojego życia, wokół którego krążą wszystkie myśli i emocje
• proste urządzenie jakim jest waga, decyduje o twoim samopoczuciu
• nienawidzisz się za to, że jesz

Cierpisz z powodu zaburzeń odżywiania. Jedzenie lub głodzenie stało się dla Ciebie sposobem na poradzenie sobie z różnego rodzaju problemami emocjonalnymi i niezaspokojonymi potrzebami .

Niestety, ten sposób niczego nie rozwiązując stwarza nowe, coraz to poważniejsze problemy. Psychoterapia, pozwoli Ci odkryć przyczynę Twoich trudności, pomoże zatrzymać rozwijającą się chorobę i zmienić swoje życie tak, aby jedzenie nie było już więcej źródłem cierpienia. Możesz uwolnić się z pułapki jaką stało się dla Ciebie jedzenie.

Odchudzanie

„Walczysz” ze sobą, ze swoim ciałem, zjedzeniem. To, czego chcesz, to schudnąć szybko i trwale. Wierzysz, że to wystarczy, aby poczuć się naprawdę szczęśliwym/wa. Kolejne diety, leki i preparaty nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, a waga po pewnym czasie wraca do stanu wyjściowego.

Chcemy zaproponować program, który pozwoli Ci:

• rozpoznać sytuacje, kiedy jesz z innych powodów niż głód i pomoże znaleźć inne możliwe zachowania w tych sytuacjach.
• rozpoznać i zmienić dotychczasowe nawyki związane z jedzeniem i aktywnością fizyczną tak aby sprzyjały chudnięciu i trwałemu utrzymaniu szczupłej sylwetki.
• uzyskać wsparcie emocjonalne w grupie osób, z tym samym problemem.

Skuteczność tego programu wynika z uwzględnienia w pracy z osobą odchudzającą się, czynników emocjonalnych związanych z jedzeniem, jej szczególnych potrzeb psychologicznych oraz sytuacji życiowej.

Czy znasz to uczucie ulgi po włączeniu komputera, kiedy wszystkie napięcia dnia, problemy i trudności dopływają, a twój świat sprowadza się do ekranu monitora?

Nie wiesz jak mija czas – miało być tylko ściągnięcie poczty, chwila grania, sprawdzenie jednej informacji w Internecie. Miało być tylko na chwilę, tylko to jedno. Parę godzin później ciągle jeszcze wpatrujesz się w lśniący prostokąt. Nie czujesz upływającego czasu, bólu kręgosłupa i oczu. Zniknęło gdzieś zmęczenie, pragnienie, głód. Bezwiednie, nawet nieuświadamiając sobie tego, pijesz coś i przegryzasz chwycone w biegu zimne jedzenie. To się teraz nie liczy, nie ma znaczenia.

Z dala od komputera nie możesz się skupić, czujesz nieustanne rozdrażnienie i zmęczenie. Nie możesz dogadać się z bliskimi. Myślisz czasem, że łatwiej byłoby pisać do nich maile.

Wirtualna rzeczywistość staje się twoją rzeczywistością, gdy:

• kontakty „na sieci” zastępują Ci życie towarzyskie
• ze względu na dostęp do komputera rezygnujesz z wyjazdów, wypoczynku, innych aktywności i ważnych dla siebie spraw
• czujesz się lepiej jak masz włączony komputer, nawet, gdy z niego nie korzystasz (np. gdy śpisz)

To jest znak, że potrzebujesz pomocy w tym, aby wrócić do pełnego życia w realnym świecie.

Psychoterapia pomoże Ci znaleźć granicę tego, kiedy kończy się twoje: Normalne (związane z pracą, nauką) używanie komputera, będziesz konsekwentnie trzymać się swoich decyzji dotyczących ilości czasu i formy korzystania z komputera.

Pomoże Ci, też ułożyć sobie na nowo sprawy w realnym świecie – odbudujesz relacje z bliskimi, będziesz lepiej radzić sobie z napięciem emocjonalnym i stresem, rozwiążesz problemy, przed którymi, uciekasz teraz w wirtualny świat.